Boekverslag klas 5C: 'de grote zaal' - Jacoba van Velde

Titel: De grote zaal

Auteur: Jacoba van Velde

Genre: Roman

Samenvatting

De oude Geertruide van der Veen wordt op een dag wakker in een bed op een ziekenzaal. Maar hoe is zij daar gekomen? Wanneer herinneringen aan een beroerte langzaam boven komen, vermoedt zij dat zij naar een verpleegtehuis is gebracht. Ze is net zo arm, oud en eenzaam als de mensen die ze daar om zich heen ziet: haar dochter Helena woont in Parijs en kan haar maar weinig bezoeken.
Terwijl Geertruide terugkijkt op hun leven en zich angstig afvraagt wat er komen gaat, vertelt Helena haar verhaal. Geertruide beseft, net voordat ze sterft, dat ze haar dochters drang naar zelfstandigheid meer waardeert dan ze Helena ooit heeft getoond.


Thematiek

De motieven van het boek zijn de relatie tussen moeder en dochter en de eenzaamheid van ouderdom.

Door het boek heen leer je langzaam de hoofdpersonen, Helena en Geertruide, kennen.

Helena is altijd al zelfstandig en opstandig geweest. Ze is nooit bang te zeggen wat ze denkt.

Terwijl Geertruide onzeker, en afwezig lijkt te zijn. hierdoor keek ze altijd naar haar dochter op. Helena heeft het altijd voor haar moeder opgenomen toen zij zelf niets durfde te zeggen. Het lijkt of de rollen in dit boek van moeder en dochter zijn omgedraaid.  Geertruide is eerder ‘afhankelijk’ van Helena en de liefde en bewondering voor haar dochter spelen een grote rol in dit boek.

Ondanks dat mevrouw van der Veen nooit meer echt alleen is, door alle mensen die met haar in het rusthuis wonen, heeft zij zich nog nooit zo eenzaam gevoelt. Haar man is al een poosje overleden en haar dochter uit parijs komt haar nauwelijks bezoeken. Echte vrienden heeft ze niet meer.  Hoewel ze door dit gevoel van eenzaamheid wordt verscheurt, is ze van mening dat het misschien wel beter zo, anders zou toch alleen maar tot last zijn.  Het rusthuis is een plek om vergeten te worden.
Het  thema van het boek is de dood. De angst voor de dood en de grote zaal ( waar je heen wordt gebracht als je laatste dagen geteld zijn) is de rode draad van het verhaal.

Personen en hun problemen

Geertruide van der Veen:  zij wil eigenlijk niet in dit rusthuis blijven, maar kan nergens anders heen. Ook heeft zij te maken met het gevoel van eenzaamheid en de angst voor de dood.  Deze 2 gevoelens probeert zij zoveel mogelijk te onderdrukken. Ze is bang dat ze iemand tot last zal zijn, wanneer  ze hier tegen iemand over begint, dus accepteert ze het probleem.

Helena: Het probleem van Helena is dat zij haar moeder eigenlijk niet naar een rusthuis wilde brengen, maar niet anders kon vanwege geldproblemen en ze niet de zorg aan haar moeder kan bieden die ze nodig heeft. Ze weet niet hoe ze dit moet oplossen en hoewel ze het heel erg vind voor haar moeder moet ze het toch accepteren dat er niets anders op zit.

Omdat beide hoofdpersonen hunproblemen accepteren en het ene plekje proberen te geven, denk ik dat dit boek onder de stroming realisme valt.

Ruimte:

De ruimte in dit boek speelt een grote rol voor het verhaal.  Hier is ook de titel ‘de grote zaal’ uit afgeleid.  Het verhaal speelt zich af in een rusthuis. Dat bestaat uit verschillende kamers.

Het gaat in het boek vooral om de kleine en de grote zaal. De kleine zaal is waar de hoofdpersoon met nog 6 andere bejaarden ligt. Deze zaal geeft in het boek een gevoel van ‘veiligheid’ en vertrouwt.

De grote zaal staat in dit boek voor de dood.  Wie op sterven ligt wordt naar deze zaal gebracht.

Behalve deze 2 zalen speelt in haar herinneringen het strand ook een belangrijke rol.  Hier ging ze altijd heen om haar rust terug te kunnen vinden.  Wanneer ze op de kleine zaal ligt verlangd ze hier dan ook naar terug.

Mijn mening:

1         het had een logische structuur  en liep vloeiend in elkaar over,  dit maakte het  prettig en makkelijk om te lezen.

2         Doordat ik mezelf niet echt in de personages herkende was ik niet echt door het boek geraakt. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand in die leeftijdscategorie zit of ook een moeder heeft in een rusthuis dit een heel emotioneel boek zou kunnen vinden. Het verdriet en angst dat het einde nabij is en de eenzaamheid die ze voelde drongen wel echt tot mij door. Dit heeft de schrijfster erg mooi onder woorden gebracht.

3         Ik denk dat de intentie van de schrijfster was om mensen meer bewust te laten worden van de ouderdom, de dood , het verdriet van het vergeten zijn  en wat 1 klein bezoekje aan iemand waarvan je houd kan betekenen.

4         De normen en waarden van de auteur waren niet erg duidelijk, maar ik met haar visie op hoe wij tegenwoordig de oudere als het ware weg stoppen in een rusthuis zonder daar echt over na te denk hoe dat voor in is, ben ik het helemaal mee eens.  Er moet meer aandacht en zorg aan hen worden besteed.
     De manier waarop Helena in het leven staat ( geniet er van en laat je niet zeggen hoe je deze moet leiden)  en de manier waarop zij over vriendschap staat kan ik mijzelf erg goed terug vinden.

5         Het boek is realistisch en geeft de werkelijkheid goed weer. Doordat het onderwerp in ieder gezin wel voorkomt, maar er in het dagelijks leven nooit veel aandacht aan wordt besteed, vind ik dit een mooi en origineel boek.

6         Het leerzame van dit boek vond ik dat je moet genieten van het leven, je niet in moet houden en je moet durven. Geertruide ligt op sterven en is in haar leven altijd op de achtergrond gebleven, terwijl Helena het leven bij de teugels pakte en deed wat ze wilde, want het was haar eigen leven.  Ik denk dat Geertruide terugkijkend of haar leven spijt heeft, dat ze nooit zoals Helena heeft gedurfd en dus minder gelukkig is gestorven.

7         Ik vond de schrijfstijl in dit boek heel prettig. De auteur maakte korte zinnen, waardoor het verhaal makkelijk te volgen was.

hoewel ik mij niet echt in het onderwerp kon verplaatsen, vond ik dit een mooi en emotioneel boek en zeker de moeite waard ook eens te lezen.