Verwerkingsopdracht Romantiek 

Maak een vergelijking tussen het boek en de film Max Havelaar en schrijf er een verslag over. Ga in je verslag in op de volgende vragen:

1) Vind je de film een betrouwbare verfilming van het boek? Waarom?
2) Vind je Max Havelaar in boek en film een echt romantisch personage? Waarom
3) Hoe wordt Droogstoppel volgens jou in de film gepresenteerd: aardiger of kwaadaardiger dan in het boek?
4) Vind je dat de verfilming een geëngageerde film is geworden? Waarom?
5) Wat vind je beter: het boek of de verfilming? Waarom?

1) ik vind de film een betrouwbare verfilminig van het boek, omdat ze in grote lijnen met elkaar overeenkomen. De film legt echter veel meer dan het boek de nadruk op de corruptie van de Nederlanders. In dit detail zitten andere denkwijzen verwerkt over het kolonialisme, die pas nadat multatuli het boek geschreven had waren ontstaan. Een ander verschil met het boek en de film is dat droogstoppel in de film niet zo vaak aan het woord is en in het boek de belangrijkste verteller is.

2) Max Havelaar is in mijn ogen een echt romantisch personage.
In De romantiek staan gevoel en de fantasie staan centraal inplaats van het verstand, De romantische mens was ook  niet gelukkig met de tijd en de plaats waar hij in leefde, hij heeft onvrede met het hier en nu. Daarom probeert hij zich af te zetten van het gewone leven of probeert hij te vluchten (in zijn fantasie, in het verleden, de natuur, humor geloof of de dood etc). Een aantal andere kenmerken die belangrijk zijn bij de romantiek zijn: individualisme, originaliteit en opstandigheid.
Multatuli beschrijft het lijden van het Indonesische volk onder het juk van het Nederlands regime. Je merkt de grote verschillen tussen rijk en arm en door het hele boek is de droefheid van Max Havelaar over de hopeloze situatie te merken. Dit aspect kan je koppelen aan de zogenaamde weltschmerz. Dit  verwoordt het gevoel van diepe droefheid en melancholie, ontstaan door de onvolmaaktheid van de wereld.  Wat ook een belangrijk ken merk is van de romantiek. Zijn gevoel en onvrede staan dus centraal en ook is hij opstandig tegen de blanke overheersers. Dit alles, zijn manier van denken en doen maakt hem een romantisch personage.

3) In de film komt Droogstoppel aardiger over, nog steeds niet aardiger, maar in Het boek is bijna de duivel zelf. In de film wordt hij eerder weergegeven als een onsympathieke man.

4) Ja, ik vind dat de verfilming een geëngageerde film is geworden, zoals het boek zelf ook al geëngageerd is.  Douwes Dekker wilde met dit boek de uitbuiting van Nederlands-Indië aan het grote publiek bekendmaken. Hij wilde met zijn boek de realiteit veranderen. Dit is ook terug te vinden in Max Havelaar uit het boek. Hij wil het leven van de bevolking verbeteren.

5) Ik vond de film beter dan het boek, niet omdat ik het boek stom vond, maar meer omdat het lastig was om doorheen te komen, hierdoor wint de film het dus van het boek, maar ik moet wel zeggen dat onder de boeken max havelaar 1 van de toppers is en de film van maxhavelaar niet 1 van de beste films is.

Balansverslag

sinds we in het derde leerjaar echt begonnen zijn met het lezen van literaire boeken is er veel veranderd in de manier waarop ik naar boeken en eigenlijk lezen in het algemeen kijk. Eerst had ik een hekel aan het lezen van boeken, maar dit kwam denk ik vooral doordat ik het mezelf zo had wijsgemaakt dat ik niet van lezen hield, dat de stap naar het pakken van een boek heel groot was. Toen ik mezelf er eindelijk toe aanzette om een boek te lezen, omdat we in de 6e toch wel 12 boeken gelezen moesten hebben, bleek dat ik het eigenlijk best wel plezier in had en tot mijn verbazing het boek niet meer weg kon leggen. De shock was groot; ik hield van lezen! deze omslag was voor de Nederlandse literatuur begonnen bij het boek 'een schitterend gebrek'. Ik kon er geen genoeg van krijgen. Dit boek is nog steeds mijn favoriet. Ik kwam er ook achter dat ik boeken die een onverwacht einde hadden, waarin bijvoorbeeld het hele verhaal eigenlijk anders in elkaar zit dan je eerst had gedacht.

Ik moet echter wel zeggen dat, door het prikken van vaste datums waarop een boekverslag moest worden ingeleverd, het plezier er een beetje van af haalde. ik vind dat lezen vrij moet zijn en door deze manier van toetsen heb ik niet, meestal door tijdgebrek,  de vaak wat dikkere boeken die ik liever had willen lezen kunnen lezen. hiermee kom ik op mijn volgende punt, doordat ik ik veel dunne boekjes gelezen heb, omdat dit op dat moment beter uitkwam, ben ik niet tevreden over mijn blog. Ik had beter gekund en ook beter gewild.
Verder is literatuur niet echt heel belangrijk in mijn leven, maar van een hoofdstukje lezen voor het slapen gaan kan ik wel genieten.

Mijn advies voor de volgende jaren is om een aantal belangrijke goede boeken verplicht te maken om te lezen, want van een aantal boeken kan ik eerlijk zeggen dat ik er spijt van heb dat ik daar enige tijd aan besteed heb. Ook ben ik door de meeste boeken niet verrijkt, terwijl ik wel degelijk denk dat sommige boeken dit effect kunnen hebben en waar het verplicht lezen eigenlijk om draait, het verrijken. Verder had ik het met een medeleerling het over de methode waarop we nu verslagen met elkaar delen, namelijk via een blog en dat dit voor ons niet de beste methode is. Beter zou misschien zijn, zo zei hij, is om met bijvoorbeeld een 'lees groepje' een boek te bespreken, die het hele groepje dan gelezen heeft. Op deze manier kan het je op andere inzichten brengen en zie je sommige dingen op een heel andere manier. Zo ben je ook beter voorbereid op het mondeling, omdat je dit al als het ware hebt geoefend in je groepje.

Van de meeste literatuur lessen die ik heb gehad is niet heel veel blijven hangen, maar de lessen in poëzie vond ik wel een van de leukste lessen van Nederlands en liet mijn vooroordeel dat ik had over poëzie verdwijnen.

Geen gewoon indisch meisje - boekverslag klas 6

Geen gewoon Indisch meisje.

Titel: Geen gewoon Indisch meisje

Auteur: Marion Bloem.

Jaar van uitgave: 1983

ISBN: 978 90 29584845 / NUR 301

Een meisje worstelt met het besef dat zij zichzelf, haar verleden, haar culturele achtergrond altijd verloochend heeft. Aan de hand van gebeurtenissen, herinneringen en verhalen probeert zij erachter te komen wie zij is. Zij maakt twee reizen naar Indonesië, de eerste samen met haar Hollandse vriend, de tweede - na de dood van haar vader - samen met haar moeder. Om haar verwarring en verscheurdheid zo scherp mogelijk weer te geven heeft Marion Bloem de hoofdfiguur opgesplitst in twee meisjes die elkaars tegenpool zijn: het hartstochtelijke zusje, bij wie elk nieuw inzicht tot nieuwe obsessies leidt en het onverschillige zusje, dat haar maatschappelijke ambities niet door haar emoties laat dwarsbomen.

http://www.marionbloem.nl/boeken/c11-1indischmeisje.htm

Over de auteur:

Marion Bloem (Arnhem, 24 augustus 1952) is een Nederlandse schrijfster en filmmaakster.

Bloem komt uit een Indonesisch gezin, die in 1950 naar Nederland zijn gekomen. In 1977 studeerde bloem af in de klinische psychologie, maar debuteerde als literair schrijfster in 1976 met ‘de overgang’. Hiervoor had ze al enkele kinderboeken gepubliceerd waaronder ‘Matabia’over de aanpassing van een indisch meisje in de jaren vijftig. Deze werd bekroond met de Ibby prijs en de Tiger award. In 1983 kwam zij met het boek ; geen gewoon Indisch meisje. Haar vele romans hebben vaak te maken met haar Indische achtergrond en de Indische geschiedenis.

Maar behalve schrijfster is zij ook een filmmaakster van korte speelfilms. Zo ontving ‘de Tovenaarsleerling’ ( gemaakt in 1986) de Cinekid Award en nnog een aantal nominaties. Verder maakte Bloem nog 2 lange documentaires en een aantal televisieprogramma’s. en alsof dit nog niet genoeg was is zijn ook nog actief als beeldend kunstenaar en exposeerde deze zowel in Nederland als in België.

In 2004 maakte zij zich sterk voor het lot van de asielzoeker in Nederland en begon ze met onder anderen Ivan Wolffers en Katrien de Klein de stichting Een Royaal Gebaar. Dit had veel succes en zorgde (mede dankzij het boek Een Royaal Gebaar) voor meer aandacht voor de problematiek van de 26.000 asielzoekers die 4 jaar of langer in Nederland woonden zonder verblijfsstatus. Bloem hield zich hier tot halverwege 2006 fulltime mee bezig.

Samenvatting:

Het boek gaat over een Indisch meisje dat in Nederland woont. Ze heeft een gespleten persoonlijkheid, ze bestaat namelijk uit Zon, haar Indische kant en Sonja, haar Nederlandse kant. De twee persoonlijkheden zijn een apart leven gaan leiden omdat ze in het boek ook omschreven worden als 2 verschillende individuen, als zusjes want er wordt verteld dat Sonja 10 maanden eerder is geboren dan Zon. Het meisje maakt twee reizen naar Indonesië, een met haar Nederlandse vriend Eddie, ze noemt al haar Nederlandse vriendjes Eddie, en de tweede - na haar vaders dood - met haar moeder. Op haar tweede reis, met haar moeder, is het de bedoeling dat ze de kris, een magisch voorwerp dat aan haar vader toebehoorde, terugbracht naar een oom van haar. Haar vader was namelijk nog heel veel bezig met Indonesië, hij hield van het land en hij vertelde er vaak verhalen over. Haar moeder wilde vernederlandsen. Al haar vaders verhalen deed ze af met: ‘Al oud’. En ze wilde de Indonesische spullen in het huis wegdoen. Zon die zich in Nederland niet thuisvoelt en al het Indische in ere wil houden merkt tijdens haar reizen naar Indonesië dat ze zich daar eigenlijk ook niet thuisvoelt. Haar vriend voelt zich daar meer op zijn gemak dan zij. Zon twijfelt ook of ze bij een Indische jongen (die ze allemaal ‘Boy’ noemt) of een Nederlandse jongen hoort. Ook in Indonesië voelt ze zich niet op haar gemak en aan het einde van het verhaal pleegt ze zelfmoord met de kris, die ze niet bij haar oom kwijt kon.

Achtergrond van het boek
Bron: Lexicon van literaire werken 20

Met "geen gewoon Indisch meisje' sneed Marion Bloem in 1983 een nieuw onderwerp aan, zowel gezien binnen de traditie van de Nederlandse letteren als binnen de Indische literatuur. Voor het eerst kreeg de tweede generatie Indischen, hier en Nederland geboren of op zijn minst hier opgegroeid, een stem. Voor de meesten geldt dat zij lange tijd heimwee voelden naar een land dat zij uitsluitend uit de verhalen van hun ouders kenden. Tegelijkertijd beseften zij dat zij ook niet tot echte Hollanders waren opgevoed, omdat er zoveel van de Indische sfeer in hun opvoeding was geslopen. Zij zijn uiteindelijk volwassenen geworden die weliswaar twee vaderlanden hebben, maar eigenlijk in geen van tweeën echt thuis zijn. doordat de tweede generatie zich verbonden weet met een land dat zij niet uit eigen ervaring kent, is haar identiteitscrisis wezenlijk anders dan die van de ouders, die beide landen kennen en heen en weer geslingerd worden tussen heimwee en het verlangen een nieuw leven te beginnen. De thematiek van de tweede generatie Indischen dook spoedig na het verschijnen van 'Geen gewoon Indisch meisje' ook op in het werk van tweede- generatieschrijvers als Adriaan van Dis (Nathan Sid), Jill Stolk, Ernst Jansz en Frans Lupulalan. Thematisch gezien laat dit debuut van Marion Bloem een caleidoscopisch beeld van haar verdere oeuvre zien. Alles waar zij later over ging schrijven, lag al in kiemvorm in 'Geen gewoon Indisch meisje' besloten. Thema's als schrijven, zoeken, erotiek en seksualiteit, de Indische geschiedenis en cultuur, heeft zij in haar andere wek laten terugkomen. Vormtechnisch lijken latere romans als 'lange reizen korte liefdes'(1987), 'vader van betekenis'(1989) en 'de leugen van de kaketoe'(1993) nog het meest op haar debuutroman: de verbrokkelde verhaallijn, die alleen met enig puzzelwerk te achterhalen is, is er vermengd met herinneringen, overpeinzingen en dromen. Enigszins geschrokken van de kritiek op haar schrijfstijl, die door sommige recensenten dagboekachtig wordt genoemd, is Marion Bloem in latere romans, na de eerste drie, steeds terughoudender is geworden met het gebruik van de typische Indische stijl.

Bronnen:

http://www.scholieren.com/boekverslag/41047  Achtergrond van het boek

http://www.scholieren.com/boekverslag/41048  Samenvatting

Mijn mening:

Op het begin vond ik dit boek erg verwarrend, omdat het voor mij niet meteen duidelijk was dat de twee personages Sonja en zon eigenlijk maar 1 persoon was. Toen heb ik het boek een tijdje terug op de plank gezet. Na een tijdje ben ik er weer opnieuw in gaan lezen en werd het mij ook duidelijk wat er werkelijk verteld werd. Ik begon naarmate ik verder kwam in het boek het steeds leuker te vinden. De telegram stijl, korte zinnen, Die Marion Bloem in het boek aanhoud maakt het verhaal krachtig.  De belangrijke scènes volgen elkaar zonder overgang scènes op, wanneer de personages emotioneler worden lijk je sneller te lezen door de steeds kortere zinnetjes. Dit vind ik heel goed gedaan.

Het is niet het beste boek dat ik gelezen heb maar zeker wel een 7 waard.

Boekverslag Maria Watjer – klas 6    Bint: F.Bordewijk

Auteur: F.Bordewijk.

Titel: Bint

Uitgeverij: Wolters-Noordhoff, uitgegeven met een licentie van Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam. 

ISBN: 9001 55019 3

Over de auteur:

Ferdrinand Bordewijk  (Amsterdam, 10 oktober 1884 – Den Haag, 28 april 1965) is, nadat hij in den haag succesvol zijn gymnasiumdiploma heeft gehaald, in Leiden rechten gaan studeren en ging hierna op een advocatenkantoor werken in Rotterdam. In 1916 bracht deze Schrijver zijn eerste dichtbundel paddenstoelen uit. Deze was echter niet echt succesvol. Meer erkenning kreeg hij voor zijn voor zijn volgende romans zoals Blokken ( 1931), knorrende beesten (1933) en Bint (1934). Later in zijn leven heeft Bordewijk de belangrijkste oeuvre prijzen gekregen, zoals de P.C. Hooftprijs (1953) voor zijn Studiën in volksstructuur en De doopvont en in 1957 ontving hij de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele oeuvre .

Bordewijk was actief in het kunstenaarsverzet. Zijn huis werd aan het eind van de oorlog verwoest door het bombardement op het Bezuidenhout. Daarbij ging zijn omvangrijke bibliotheek verloren.

Een korte samenvatting:

In Bint draait alles om de docent De Bree die wordt aangenomen op een middelbare school,nadat de vorrige leraar was weggepest.  Bint is de directeur van deze school en wil zijn leerlingen met stalen tucht opvoeden tot echte persoonlijkheden, ‘maatschappelijke reuzen ’.  De Bree past zich al snel aan dit systeem van Bint aan. en moet direct de ergste klas van de school lesgeven, 4d. Hij noemt deze klas 'de Hel' en verklaart hen meteen de oorlog, nadat ze probeerde hem in de maling te nemen. Door de hoge druk pleegt een leerling, na een slecht rapport, zelfmoord en er onstaat een opstand tegen dit keiharde regime. Bint neemt later ontslag, de zelfmoord actie had hem toch meer gedaan dan hij zou willen toegegeven en zo blijkt dat zelf hij niet opgewassen was tegen zijn eigen strenge systeem.

Taalgebruik

De roman Bint kenmerkt zich door zijn bijna unieke taalgebruik. Bordewijk gebruikt korte en kernachtige zinnen, met zeer weinig bijvoegelijke naamwoorden. Dit maakt de sfeer in het boek een bijna nors. Ook is zijn taalgebruik een beetje ouderwets;  ‘jullie kunt me niet kwaad maken, jullie zult nooit iets van boosheid zien’.

Thematiek

Tucht:

het bestrijden van de chaos door stalen tucht is zeker wel het hoofdthema in dit boek. Dit boek werd door Bordewijk geschreven tijdens een maatschappelijke chaos, er is een economische crisis aan de gang en ook politiek gezien is het chaos. in de Roman gaat het juist om de bestrijding van deze chaos, en hoe kan dat beter dan door stalen tucht.
doordat in de school grote orde heerst is creeert de schrijver een tegenstelling tussen de school en de maatschappij. Bint wil zijn leerlingen tot maatschappelijke reuzen vormen, zodat ze zich beter in maatschappij kunnen plaatsen.

Verteltijd

het verhaal duurt ongeveer 1 leerjaar. het tijdsverloop is continue en heeft een chronologische tijdsvolgorde, met slechts 1 terugblik en 1 vooruitblik. Dit is wanneer De Bree terug denkt aan de leerling die dat jaar zelf moord had gepleegd en wanneer De Bree denkt aan hjoe de leerlingen zich over 10 jaar in de maatschappij zouden gedragen.

Ruimte

het verhaal speelt zich voornamelijk af in het schoolgebouw. Deze ruimte komt verlaten, koud en kil lover. waarschijnlijk omdat er bijna geen leerlingen meer bij komen hierdoor wordt de school steeds leger en aan 'de Hel' wordt lesgegeven in de kelders, waar het koud is.

Mijn mening:

ik ben het boek Bint gaan lezen, doordat deze mij werd aangeraden. Toen ik er in begon moest ik op het begin wel even wennen aan het taalgebruik. De schrijver vertelt kort en zonder ditjes en datjes. ik ben van mening dat juist dit het boek zo uniek maakt en geeft perfect de manier van denken van de Bree weer. Het is leuk om te lezen dat ook al is De Bree nieuw op deze school, hij zich gelijk thuis voelt en zelf neerkijkt op zowel de leerlingen als de leraren. Het boekje is fijn om te lezen en ik heb me tijdens het lezen best vermaakt. dus het is zeker een aanrader!

Boekverslag klas 6 - Sneeuw, J.Bernlef

Titel: Sneeuw

Auteur :  J.Bernlef

Pagina’s: 102

Uitgeverij: Em. Querido’s

Jaar van uitgave: 1983

Thema: rouw

Over de schrijver:

J. Bernlef, geboren op 17 januari 1937, is een Nederlandse schrijver, dichter en vertaler. Hij debuteerde in 1960 als dichter met knokkels, waarvoor hij in november de Reina prinsen Geerlings prijs ontving, maar werd vooral bekend door zijn Roman Hersenschimmen, die later ( 1987) verfilmd werd. Verder schreef deze Schrijver nog vele andere werken, waarmee hij ook nog andere prijzen op zijn naam kon zetten.

Korte Samenvatting:

Sneeuw is een korte roman over een man m,Jan Razelius, die samen met zijn dochter op een klein eiland in zweden woont. Zijn vrouw is overleden in auto-ongeluk waarbij hij ook betrokken was. Hij heeft echter het ongeluk overleeft, wel met een letsel aan zijn been en verder geen enkele herinnering van het ongeluk zelf. Het boek beschrijft een rouwproces van jan, waarna een fysieke relatie met zijn verpleegster ontstaat en waarin ook de grenzen tussen een vader en zijn dochter vervagen, in de steun die ze in elkaar zoeken. Een dochter die een gelijk evenbeeld is van haar moeder.

Mijn mening:

Een leuk boekje om de tijd te verdrijven, maar meer was het niet. Nadat ik het achterkantje las had ik hoge verwachtingen van dit kleine boekje. ik dacht dat dit een grensverleggend verhaal zou zijn door het best wel schokkende onderwerp, een vader en een dochter die seksuele gevoelens voor elkaar ontwikkelen,  maar dit viel tegen, of beter gezegd viel het mee. Doordat ik wist dat er zo’n relatie zou ontstaan, zat ik eigenlijk alleen te wachten tot dit zou gebeuren. Toen ik eindelijk bij de “climax” van het boek kwam, was 3 kwart van het boek voorbij en werden in zo’n 10 pagina’s de hele relatie van begin tot het einde verteld. Ik vond dat deze relatie beter opgebouwd had kunnen worden door beginnende verlangens te beschrijven voor de verbodengevoelens. Nu duiken ze ineens samen in bed en pleegt jan 2 dagen daarna zelfmoord.  Niet echt de climax die ik had verwacht.

Verder is het een makkelijk boekje om te lezen. Je bent er zo doorheen en hierdoor wel een aanrader,  maar dit boek heeft verder geen indruk op mij achtergelaten, je mist niets als je het niet leest.

Symbolisme:

de titel van het boek is sneeuw. Sneeuw staat in dit boek symbool voor het ongeluk en de herinnering. sneeuw bedekt de wereld maar wanneer je erover loopt laat het sporen achter. De wereld is zijn gedachten, zijn blackout, , de sporen zijn zo wel de losse flarden van herinneringen als de sporen die het ongeluk zelf hebben achtergelaten, verwarring en verdriet.

Maria Watjer klas 5 – een liefde in parijs

Schrijver: Remco Campert
Titel: Een liefde in Parijs
Jaar van 1e uitgave: Januari 2004
Uitgever: De bezige bij
ISBN: 978-90-234-1788-0
Genre: psychologische roman

Remco Wouter Campert is de zoon van de (verzets)dichter Jan Campert en actrice Joekie Broedelet. Hij wordt geboren op 28 juli 1929 in Den Haag. Campert verlaat het Amsterdams Lyceum vroegtijdig om zich volledig op het schrijven te richten.

Een liefde in parijs is een psychologische roman en verscheen in 2004. Dit was zijn eerste roman in meer dan 10 jaar. Maar het was het wachten waard want het boek groeide uit tot een ware bestseller.

Samenvatting:

Richard is voor het verschijnen van zijn nieuwe gedichtenbundel in het Frans, in Parijs.Hier heeft hij een hele plotselinge ontmoeting met een knappe vrouw.  De vrouw zegt hem te kennen, maar hij kan zich haar niet herinneren. In de dagen daarop houdt de ontmoeting hem steeds bezig, hij probeert zich haar te herinneren door zijn hele jeugd en studententijd uit te pluizen op zoek naar een herinnering met een aanknopingspunt. Richard heeft in zijn studententijd samen met zijn vriend Tovèr in Parijs gewoond, ze hadden een arm, maar vrij en losbandig leven. Tovèr is een beroemd schilder geworden en Richard een in Nederland redelijk bekende schrijver. Tijdens zijn verblijf in Parijs zoekt Richard Tovèr (met wie hij nog maar weinig contact heeft) weer eens op. Deze stelt voor zijn opening van zijn nieuwe expositie te combineren met de presentatie van het nieuwe boek van Richard.Op deze opening komt hij opeens de vrouw van de ontmoeting weer tegen en ziet in een flits een herinnering aan haar. Zij stelt hem voor aan haar zoon waarna hij haar verteld dat hij haar heeft herkend maar niet zeker weet hoe het nou precies zat. Zij vertelt hem dat hij in zijn studententijd haar grote liefde was, maar dat hij haar bot heeft laten zitten. Dan vertelt ze dat de zoon die ze net voorstelde, zijn zoon is.

Mijn mening

Ik vond het boek goed leesbaar. Zijn manier van schrijven is erg prettig, hierdoor lees je het boek vrijwel in een keer uit. Hier en daar is het boek wat lastig te begrijpen, doordat er in het verhaal een aantal flashbacks zitten, maar hier wordt het boek wel levendiger. Ik kon mezelf goed in de hoofdpersoon verplaatsen, niet omdat het een situatie is die ik heb meegemaakt, maar doordat de schrijver alles zo gedetailleerd beschrijft. Ik vind echter wel dat het thema van dit boek, het ontdekken van het hebben van een kind door een one night stand, niet erg origineel is. Dit is ook waar het boek mee eindigt en dit vind ik een mooi slot,doordat je nu verder gaat bedenken hoe hj de situatie zou moeten afhandelen. Dit was het eerste boek dat ik van deze schrijver gelezen heb en het beviel mij erg goed, een liefde in parijs is daarom ook zeker een aanrader.

Maria Watjer klas 4

Auteur: Tommy Wieringa
- Titel: Joe Speedboot
- Ondertitel: Roman
- Verschenen in jaar: 2005 (2de druk)
- Aantal bladzijden: 316

http://www.scholieren.com/boekverslagen/26624

Samenvatting

Frans is de hoofdpersoon van het boek. Hij is helemaal verlamd op zijn rechterarm na door een ongeluk met een trekker. Hij ligt 220 dagen in coma en in die tijd komt er een jongen in Lomark, het kleine plaatsje waar hij woont, te wonen. Hij heet Joe Speedboot en hij is gelijk al bekend in het kleine dorpje, doordat zijn vader de verhuisauto in het huis van de familie Maandag rijdt en overlijd. Joe blijft nog over met zijn moeder en zijn zus India. Hij is verder ook erg berucht in Lomark, omdat hij zelfgemaakte bommen plaatst. Het verhaal begint vanaf het punt dat Frans uit zijn coma ontwaakt. Hij is gelijk heel erg onder de indruk van Joe Speedboot en wil heel graag vrienden met hem worden. Joe is helaas al bevriend met Christof, wiens huis zijn vader inreed. Later wordt Engel ook bevriend met hen en Frans volgt hen met zijn rolstoel. Frans moet het jaar overdoen, vanwege zijn ongeluk en hij komt in de klas bij Joe, Engel en Christof. Er is ook een nieuw meisje bij gekomen PJ (afgekort van Picolien Jane). Iedereen vindt haar geweldig, behalve Joe, die interesseert het niet echt. Ze proberen ook een vliegtuig te maken, zodat ze de moeder van PJ kunnen zien, die vermoedelijk een nudist is. Intussen heeft de moeder van Joe, Regina een nieuwe man. Papa Afrika zoals Joe hem noemt, komt uit Egypte, waar Regina op vakantie was. Zijn echte naam is Mahfouz. Hij komt naar Nederland en ze trouwen. Frans kan het goed met hem vinden, maar hij bouwt een boot en vertrekt zonder terug te komen. Joe, Christof, Engel, PJ en Frans zitten inmiddels in het eindexamen jaar. Ze slagen allemaal en Joe en Engel gaan naar de Kunstacademie, Christof gaat Rechten studeren en PJ gaat Letterkunde studeren. Frans blijft achter in Lomark. Joe vindt zijn studie maar niks en gaat op bezoek bij PJ, die in Amsterdam woont. Ze heeft dat een vriend, Arthur Metz die schrijver is. Joe keert na het bezoek terug naar Lomark en wordt stenensjouwer en na een korte tijd shovelmachinist.

Joe komt op het idee om Frans te laten arm worstelen, omdat zijn rechterarm supersterk is. Frans vindt dit geen goed idee, dus hij slaat het idee af. Hij komt er dan achter dat hij werkt voor niks, want hij perst briketten die niet eens worden verkocht. Dan wil hij toch het arm worstelen proberen en hij begint te trainen. Bij zijn eerste toernooi in Luik wordt hij gelijk tweede, wat bewijst dat hij veel talent heeft. PJ gaat een keer mee naar een toernooi en Frans wint het toernooi voor haar, maar ’s avonds gaat Joe naar haar slaapkamer en ze krijgen een relatie. Dan overlijdt Engel plotseling, doordat een hond van negen hoog op zijn kop valt. Op de begrafenis merkt Frans dat de drie puntsverhouding weer bij elkaar is: Joe, Christof en Frans. Op een dag hoort Frans een interview op de radio over het boek van de ex-vriend van PJ, Arthur Metz. Hij is zo geinteresseerd in het boek dat hij het gaat lezen. Hij komt er achter dat het boek over PJ gaat en dat ze helemaal niet zo perfect is. Het boek het beschrijft de leegheid die ze wil verjagen met boulimische vraatzucht en verleiding. Er wordt ook diep ingegaan op PJ’s verleden, waaruit blijkt dat ze dik was en een nieuwe start wilde maken toen ze naar Nederland verhuist, waardoor ze heel veel afviel. In Nederland vond iedereen haar knap, maar haar zelfbeeld was nog steeds heel laag. Op het belangrijkste arm worsteltoernooi moet Frans tegen zijn idool Islam Mansur, wie zijn arm breekt door alle kracht die er wordt uitgeoefend. Dit is niet het enige wat gebeurt op het toernooi, want als PJ in het paspoort van Joe kijkt, vindt ze uit hoe hij echt heet. Dat was namelijk altijd een groot geheim van Joe. Zijn echte naam is Achiel Stephaan Ratzinger en doordat PJ en Frans dit weten, wordt hun bewondering voor hem gelijk minder. Joe voelt zich beledigd en van zijn waardigheid ontdaan. Ondertussen beginnen Frans en PJ een seksuele relatie. Joe wil mee doen aan de Parijs - Dakar rally en tijdens de rally verdwijnt hij. Frans denkt dat hij op zoek is naar Papa Afrika en als hij na een paar weken terugkeert, bevestigt hij dit ook met suggestieve opmerkingen.

Als PJ meegaat met Christof naar een studentengala, ontstaat er ook tussen hen een relatie. PJ kiest uiteindelijk ook voor Christof en omdat ze zwanger is (het kind kan ook van Frans zijn) besluiten ze te trouwen. Op de trouwdag vliegt Joe met het zelfgemaakte vliegtuig met een spandoek met de tekst ‘HOER VAN DE EEUW’ over wat verwijst naar het boek van Arthur Metz. Frans behoudt nog steeds zijn seksuele relatie met PJ, maar voor de rest gaat zijn leven gewoon door.