Boekverslag Maria Watjer – klas 6    Bint: F.Bordewijk

Auteur: F.Bordewijk.

Titel: Bint

Uitgeverij: Wolters-Noordhoff, uitgegeven met een licentie van Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam. 

ISBN: 9001 55019 3

Over de auteur:

Ferdrinand Bordewijk  (Amsterdam, 10 oktober 1884 – Den Haag, 28 april 1965) is, nadat hij in den haag succesvol zijn gymnasiumdiploma heeft gehaald, in Leiden rechten gaan studeren en ging hierna op een advocatenkantoor werken in Rotterdam. In 1916 bracht deze Schrijver zijn eerste dichtbundel paddenstoelen uit. Deze was echter niet echt succesvol. Meer erkenning kreeg hij voor zijn voor zijn volgende romans zoals Blokken ( 1931), knorrende beesten (1933) en Bint (1934). Later in zijn leven heeft Bordewijk de belangrijkste oeuvre prijzen gekregen, zoals de P.C. Hooftprijs (1953) voor zijn Studiën in volksstructuur en De doopvont en in 1957 ontving hij de Constantijn Huygensprijs voor zijn gehele oeuvre .

Bordewijk was actief in het kunstenaarsverzet. Zijn huis werd aan het eind van de oorlog verwoest door het bombardement op het Bezuidenhout. Daarbij ging zijn omvangrijke bibliotheek verloren.

Een korte samenvatting:

In Bint draait alles om de docent De Bree die wordt aangenomen op een middelbare school,nadat de vorrige leraar was weggepest.  Bint is de directeur van deze school en wil zijn leerlingen met stalen tucht opvoeden tot echte persoonlijkheden, ‘maatschappelijke reuzen ’.  De Bree past zich al snel aan dit systeem van Bint aan. en moet direct de ergste klas van de school lesgeven, 4d. Hij noemt deze klas 'de Hel' en verklaart hen meteen de oorlog, nadat ze probeerde hem in de maling te nemen. Door de hoge druk pleegt een leerling, na een slecht rapport, zelfmoord en er onstaat een opstand tegen dit keiharde regime. Bint neemt later ontslag, de zelfmoord actie had hem toch meer gedaan dan hij zou willen toegegeven en zo blijkt dat zelf hij niet opgewassen was tegen zijn eigen strenge systeem.

Taalgebruik

De roman Bint kenmerkt zich door zijn bijna unieke taalgebruik. Bordewijk gebruikt korte en kernachtige zinnen, met zeer weinig bijvoegelijke naamwoorden. Dit maakt de sfeer in het boek een bijna nors. Ook is zijn taalgebruik een beetje ouderwets;  ‘jullie kunt me niet kwaad maken, jullie zult nooit iets van boosheid zien’.

Thematiek

Tucht:

het bestrijden van de chaos door stalen tucht is zeker wel het hoofdthema in dit boek. Dit boek werd door Bordewijk geschreven tijdens een maatschappelijke chaos, er is een economische crisis aan de gang en ook politiek gezien is het chaos. in de Roman gaat het juist om de bestrijding van deze chaos, en hoe kan dat beter dan door stalen tucht.
doordat in de school grote orde heerst is creeert de schrijver een tegenstelling tussen de school en de maatschappij. Bint wil zijn leerlingen tot maatschappelijke reuzen vormen, zodat ze zich beter in maatschappij kunnen plaatsen.

Verteltijd

het verhaal duurt ongeveer 1 leerjaar. het tijdsverloop is continue en heeft een chronologische tijdsvolgorde, met slechts 1 terugblik en 1 vooruitblik. Dit is wanneer De Bree terug denkt aan de leerling die dat jaar zelf moord had gepleegd en wanneer De Bree denkt aan hjoe de leerlingen zich over 10 jaar in de maatschappij zouden gedragen.

Ruimte

het verhaal speelt zich voornamelijk af in het schoolgebouw. Deze ruimte komt verlaten, koud en kil lover. waarschijnlijk omdat er bijna geen leerlingen meer bij komen hierdoor wordt de school steeds leger en aan 'de Hel' wordt lesgegeven in de kelders, waar het koud is.

Mijn mening:

ik ben het boek Bint gaan lezen, doordat deze mij werd aangeraden. Toen ik er in begon moest ik op het begin wel even wennen aan het taalgebruik. De schrijver vertelt kort en zonder ditjes en datjes. ik ben van mening dat juist dit het boek zo uniek maakt en geeft perfect de manier van denken van de Bree weer. Het is leuk om te lezen dat ook al is De Bree nieuw op deze school, hij zich gelijk thuis voelt en zelf neerkijkt op zowel de leerlingen als de leraren. Het boekje is fijn om te lezen en ik heb me tijdens het lezen best vermaakt. dus het is zeker een aanrader!

Boekverslag klas 6 - Sneeuw, J.Bernlef

Titel: Sneeuw

Auteur :  J.Bernlef

Pagina’s: 102

Uitgeverij: Em. Querido’s

Jaar van uitgave: 1983

Thema: rouw

Over de schrijver:

J. Bernlef, geboren op 17 januari 1937, is een Nederlandse schrijver, dichter en vertaler. Hij debuteerde in 1960 als dichter met knokkels, waarvoor hij in november de Reina prinsen Geerlings prijs ontving, maar werd vooral bekend door zijn Roman Hersenschimmen, die later ( 1987) verfilmd werd. Verder schreef deze Schrijver nog vele andere werken, waarmee hij ook nog andere prijzen op zijn naam kon zetten.

Korte Samenvatting:

Sneeuw is een korte roman over een man m,Jan Razelius, die samen met zijn dochter op een klein eiland in zweden woont. Zijn vrouw is overleden in auto-ongeluk waarbij hij ook betrokken was. Hij heeft echter het ongeluk overleeft, wel met een letsel aan zijn been en verder geen enkele herinnering van het ongeluk zelf. Het boek beschrijft een rouwproces van jan, waarna een fysieke relatie met zijn verpleegster ontstaat en waarin ook de grenzen tussen een vader en zijn dochter vervagen, in de steun die ze in elkaar zoeken. Een dochter die een gelijk evenbeeld is van haar moeder.

Mijn mening:

Een leuk boekje om de tijd te verdrijven, maar meer was het niet. Nadat ik het achterkantje las had ik hoge verwachtingen van dit kleine boekje. ik dacht dat dit een grensverleggend verhaal zou zijn door het best wel schokkende onderwerp, een vader en een dochter die seksuele gevoelens voor elkaar ontwikkelen,  maar dit viel tegen, of beter gezegd viel het mee. Doordat ik wist dat er zo’n relatie zou ontstaan, zat ik eigenlijk alleen te wachten tot dit zou gebeuren. Toen ik eindelijk bij de “climax” van het boek kwam, was 3 kwart van het boek voorbij en werden in zo’n 10 pagina’s de hele relatie van begin tot het einde verteld. Ik vond dat deze relatie beter opgebouwd had kunnen worden door beginnende verlangens te beschrijven voor de verbodengevoelens. Nu duiken ze ineens samen in bed en pleegt jan 2 dagen daarna zelfmoord.  Niet echt de climax die ik had verwacht.

Verder is het een makkelijk boekje om te lezen. Je bent er zo doorheen en hierdoor wel een aanrader,  maar dit boek heeft verder geen indruk op mij achtergelaten, je mist niets als je het niet leest.

Symbolisme:

de titel van het boek is sneeuw. Sneeuw staat in dit boek symbool voor het ongeluk en de herinnering. sneeuw bedekt de wereld maar wanneer je erover loopt laat het sporen achter. De wereld is zijn gedachten, zijn blackout, , de sporen zijn zo wel de losse flarden van herinneringen als de sporen die het ongeluk zelf hebben achtergelaten, verwarring en verdriet.

Maria Watjer klas 5 – een liefde in parijs

Schrijver: Remco Campert
Titel: Een liefde in Parijs
Jaar van 1e uitgave: Januari 2004
Uitgever: De bezige bij
ISBN: 978-90-234-1788-0
Genre: psychologische roman

Remco Wouter Campert is de zoon van de (verzets)dichter Jan Campert en actrice Joekie Broedelet. Hij wordt geboren op 28 juli 1929 in Den Haag. Campert verlaat het Amsterdams Lyceum vroegtijdig om zich volledig op het schrijven te richten.

Een liefde in parijs is een psychologische roman en verscheen in 2004. Dit was zijn eerste roman in meer dan 10 jaar. Maar het was het wachten waard want het boek groeide uit tot een ware bestseller.

Samenvatting:

Richard is voor het verschijnen van zijn nieuwe gedichtenbundel in het Frans, in Parijs.Hier heeft hij een hele plotselinge ontmoeting met een knappe vrouw.  De vrouw zegt hem te kennen, maar hij kan zich haar niet herinneren. In de dagen daarop houdt de ontmoeting hem steeds bezig, hij probeert zich haar te herinneren door zijn hele jeugd en studententijd uit te pluizen op zoek naar een herinnering met een aanknopingspunt. Richard heeft in zijn studententijd samen met zijn vriend Tovèr in Parijs gewoond, ze hadden een arm, maar vrij en losbandig leven. Tovèr is een beroemd schilder geworden en Richard een in Nederland redelijk bekende schrijver. Tijdens zijn verblijf in Parijs zoekt Richard Tovèr (met wie hij nog maar weinig contact heeft) weer eens op. Deze stelt voor zijn opening van zijn nieuwe expositie te combineren met de presentatie van het nieuwe boek van Richard.Op deze opening komt hij opeens de vrouw van de ontmoeting weer tegen en ziet in een flits een herinnering aan haar. Zij stelt hem voor aan haar zoon waarna hij haar verteld dat hij haar heeft herkend maar niet zeker weet hoe het nou precies zat. Zij vertelt hem dat hij in zijn studententijd haar grote liefde was, maar dat hij haar bot heeft laten zitten. Dan vertelt ze dat de zoon die ze net voorstelde, zijn zoon is.

Mijn mening

Ik vond het boek goed leesbaar. Zijn manier van schrijven is erg prettig, hierdoor lees je het boek vrijwel in een keer uit. Hier en daar is het boek wat lastig te begrijpen, doordat er in het verhaal een aantal flashbacks zitten, maar hier wordt het boek wel levendiger. Ik kon mezelf goed in de hoofdpersoon verplaatsen, niet omdat het een situatie is die ik heb meegemaakt, maar doordat de schrijver alles zo gedetailleerd beschrijft. Ik vind echter wel dat het thema van dit boek, het ontdekken van het hebben van een kind door een one night stand, niet erg origineel is. Dit is ook waar het boek mee eindigt en dit vind ik een mooi slot,doordat je nu verder gaat bedenken hoe hj de situatie zou moeten afhandelen. Dit was het eerste boek dat ik van deze schrijver gelezen heb en het beviel mij erg goed, een liefde in parijs is daarom ook zeker een aanrader.

Maria Watjer klas 4

Auteur: Tommy Wieringa
- Titel: Joe Speedboot
- Ondertitel: Roman
- Verschenen in jaar: 2005 (2de druk)
- Aantal bladzijden: 316

http://www.scholieren.com/boekverslagen/26624

Samenvatting

Frans is de hoofdpersoon van het boek. Hij is helemaal verlamd op zijn rechterarm na door een ongeluk met een trekker. Hij ligt 220 dagen in coma en in die tijd komt er een jongen in Lomark, het kleine plaatsje waar hij woont, te wonen. Hij heet Joe Speedboot en hij is gelijk al bekend in het kleine dorpje, doordat zijn vader de verhuisauto in het huis van de familie Maandag rijdt en overlijd. Joe blijft nog over met zijn moeder en zijn zus India. Hij is verder ook erg berucht in Lomark, omdat hij zelfgemaakte bommen plaatst. Het verhaal begint vanaf het punt dat Frans uit zijn coma ontwaakt. Hij is gelijk heel erg onder de indruk van Joe Speedboot en wil heel graag vrienden met hem worden. Joe is helaas al bevriend met Christof, wiens huis zijn vader inreed. Later wordt Engel ook bevriend met hen en Frans volgt hen met zijn rolstoel. Frans moet het jaar overdoen, vanwege zijn ongeluk en hij komt in de klas bij Joe, Engel en Christof. Er is ook een nieuw meisje bij gekomen PJ (afgekort van Picolien Jane). Iedereen vindt haar geweldig, behalve Joe, die interesseert het niet echt. Ze proberen ook een vliegtuig te maken, zodat ze de moeder van PJ kunnen zien, die vermoedelijk een nudist is. Intussen heeft de moeder van Joe, Regina een nieuwe man. Papa Afrika zoals Joe hem noemt, komt uit Egypte, waar Regina op vakantie was. Zijn echte naam is Mahfouz. Hij komt naar Nederland en ze trouwen. Frans kan het goed met hem vinden, maar hij bouwt een boot en vertrekt zonder terug te komen. Joe, Christof, Engel, PJ en Frans zitten inmiddels in het eindexamen jaar. Ze slagen allemaal en Joe en Engel gaan naar de Kunstacademie, Christof gaat Rechten studeren en PJ gaat Letterkunde studeren. Frans blijft achter in Lomark. Joe vindt zijn studie maar niks en gaat op bezoek bij PJ, die in Amsterdam woont. Ze heeft dat een vriend, Arthur Metz die schrijver is. Joe keert na het bezoek terug naar Lomark en wordt stenensjouwer en na een korte tijd shovelmachinist.

Joe komt op het idee om Frans te laten arm worstelen, omdat zijn rechterarm supersterk is. Frans vindt dit geen goed idee, dus hij slaat het idee af. Hij komt er dan achter dat hij werkt voor niks, want hij perst briketten die niet eens worden verkocht. Dan wil hij toch het arm worstelen proberen en hij begint te trainen. Bij zijn eerste toernooi in Luik wordt hij gelijk tweede, wat bewijst dat hij veel talent heeft. PJ gaat een keer mee naar een toernooi en Frans wint het toernooi voor haar, maar ’s avonds gaat Joe naar haar slaapkamer en ze krijgen een relatie. Dan overlijdt Engel plotseling, doordat een hond van negen hoog op zijn kop valt. Op de begrafenis merkt Frans dat de drie puntsverhouding weer bij elkaar is: Joe, Christof en Frans. Op een dag hoort Frans een interview op de radio over het boek van de ex-vriend van PJ, Arthur Metz. Hij is zo geinteresseerd in het boek dat hij het gaat lezen. Hij komt er achter dat het boek over PJ gaat en dat ze helemaal niet zo perfect is. Het boek het beschrijft de leegheid die ze wil verjagen met boulimische vraatzucht en verleiding. Er wordt ook diep ingegaan op PJ’s verleden, waaruit blijkt dat ze dik was en een nieuwe start wilde maken toen ze naar Nederland verhuist, waardoor ze heel veel afviel. In Nederland vond iedereen haar knap, maar haar zelfbeeld was nog steeds heel laag. Op het belangrijkste arm worsteltoernooi moet Frans tegen zijn idool Islam Mansur, wie zijn arm breekt door alle kracht die er wordt uitgeoefend. Dit is niet het enige wat gebeurt op het toernooi, want als PJ in het paspoort van Joe kijkt, vindt ze uit hoe hij echt heet. Dat was namelijk altijd een groot geheim van Joe. Zijn echte naam is Achiel Stephaan Ratzinger en doordat PJ en Frans dit weten, wordt hun bewondering voor hem gelijk minder. Joe voelt zich beledigd en van zijn waardigheid ontdaan. Ondertussen beginnen Frans en PJ een seksuele relatie. Joe wil mee doen aan de Parijs - Dakar rally en tijdens de rally verdwijnt hij. Frans denkt dat hij op zoek is naar Papa Afrika en als hij na een paar weken terugkeert, bevestigt hij dit ook met suggestieve opmerkingen.

Als PJ meegaat met Christof naar een studentengala, ontstaat er ook tussen hen een relatie. PJ kiest uiteindelijk ook voor Christof en omdat ze zwanger is (het kind kan ook van Frans zijn) besluiten ze te trouwen. Op de trouwdag vliegt Joe met het zelfgemaakte vliegtuig met een spandoek met de tekst ‘HOER VAN DE EEUW’ over wat verwijst naar het boek van Arthur Metz. Frans behoudt nog steeds zijn seksuele relatie met PJ, maar voor de rest gaat zijn leven gewoon door.

Maria watjer klas 4 – de passie vrucht

Maria watjer klas 4 – de passie vrucht

Auteur: Karel Glastra van Loon
Titel: De Passievrucht, 
L.J. Veen, Amsterdam 2000 14e druk (eerste druk april 1999)
238 bladzijdes 
Genre: Drama roman

Armin minderhouts leven staat op zijn kop wanneer hij te horen krijgt, na een vruchtbaarheidonderzoek gedaan te hebben, zijn hele leven al onvruchtbaar te zijn.

Hij kan dus ook niet de vader zijn van zijn ‘zoon’ Bo. Zijn leven blijkt 1 grote leugen. Armin wil antwoorden en gaat op zoek naar de biologische vader van Bo, maar zo simpel is dat niet, de moeder van Bo, Monika, was 10 jaar geleden overleden aan een hersenvliesontsteking.  Ook ijn huidige vriendin, die de beste vriendin van monika was, kon hem niets vertellen. Ondertussen verteld hij Bo niets over het onderzoek en laat hem in de waan dat hij zijn echte vader is. Armin maakt een lijstje met personen die de mogelijke vader kunnen zijn.

Zo gaat hij langs bij een ex van zijn overleden vrouw, Robbert Hubeek, maar al snel komt hij tot de conclusie dat hij het niet geweest kan zijn. De volgende op zijn lijstje is de huisarts van Monika, want er gaan vaak nog wel eens verhalen rond over relaties tussen arts en patient. Maar deze verteld hem dat er nooit iets tussen hem en monika is gebeurd. De laatste op zijn lijstje is Nico Neerinckx, een voormalig collega van Monika. Armin weet bijna zeker dat hij de dader moet zijn.

De realtie tussen Armin en zijn vriendin Ellen gaat niet zo goed, en Armin besluit er even tussen uit te gaan met zijn zoon, naar Ameland. Hier ontmoet Bo een meisje die hij mee naar huis neemt. Wanneer armin die avond dronken thuis komt vind hij hen samen in bed. Hij is woedend en in zijn dronkenbui schreeuwt hij tegen bo dat hij zijn zoon niet is.

Wanneer ze na dit weekend weer thuis komen overlijd de vader van Armin en hier krijgt het verhaal een plotselingen wending wanneer hij in het huis van zijn vader een briefje van monika tegen komt. Op dit briefje staat ‘ik ben zwanger’ en dan weet hij het. Zijn vader is ook de vader van bo. Armin en Bo zijn dus half broers.

Ellen geeft een brief van monika aan Bo, waarin monika alles uitlegd. Ellen bleek het al die tijd al te weten, maar wilde haar vriend de pijn besparen.

Om deze moeilijke periode af te sluiten strooien ze het as van zijn vader uit over het graf van monika, zodat ze hierna weer verder kunnen gaan met hun leven.

Boekverslag klas 5 – de verlichting Hieronymus van Alphen

Auteur: Hieronymus van Alphen

kleine gedigten voor kinderen

De gedichten van Hieronymus van Alphen zijn representatief voor de literatuur van de verlichting.

Hieronymus van Alphen is bekend als dichter en dan vooral door zijn gedichten voor kinderen. Hij is geboren in Gouda in 1746 en overleden in 1803 .

In totaal heeft Van Alphen 66 gedichten voor kinderen geschreven. Van Alphen schreef voor zijn kinderen drie dichtbundels en gaf ze eerst anoniem uit. Deze bundels werden een groot succes. Ze zijn tientallen malen herdrukt en vertaald., dat deugden als gehoorzaamheid, eerbied voor de ouders en voor God en bescheidenheid aangeleerd kon worden. Hij vond dat kinderen spelenderwijs moesten kunnen leren. Zo dichtte hij :’Mijn speelen is leeren, mijn leeren is speelen, En waarom zou mij dan het leeren verveelen?’ 

Zijn kindergedichten waren eenvoudige en hij hield zich aan strakke rijmschema’s, waardoor ze gemakkelijk uit het hoofd te leren waren. Zijn bekendste gedicht is De Pruimeboom

De gedichten van Van Alphen zijn representatief voor de verlichting.

Wat zijn de kenmerken van de verlichting?

De verlichting ( 18^e eeuw) is te omschrijven als een progressieve stroming waarin allerlei nieuwe ideeën werden verkondigd en wordt ook wel gezien als de eeuw van de rede. Verlichting stond  voor bevordering van de wetenschap en intellectuele uitwisselingen.

Vóór de Verlichting gaat men ervan uit dat de mens tot het kwade neigt en afhankelijk is van god en de kroon. De verlichte denkers daarentegen zien de mens als van nature goed, autonoom en

onafhankelijk. Deze begrippen waren belangrijk voor die tijd: gehoorzaamheid, leergierigheid, reinheid en bescheidenheid.

De tijd van de Verlichting ging uit van de rede, het gezond verstand. Daarbij moest je mensen opvoeden tot een goed burger die verstandig is en nadenkt.  Van Alphen probeert met zijn gedichtjes de kinderen iets te leren, op een leuke manier. Zijn gedichten zijn dus didactisch. En passen ze perfect bij de ideeën van de verlichting.

Hij zag kinderen als een onbeschreven blad, die nog niet ‘bedorven’ waren door de maatschappij. je moest ze daarom zoveel mogelijk vrij laten zodat ze zichzelf zouden ontwikkelen tot een goed mens, dit valt binnen de opvattingen van de verlichting want deze gingen er van uit dat de mens van nature goed was. Wanneer je de kinderen ‘vrij’ laat zullen ze dus vanzelf een goed persoon worden. Zoals je dat terug ziet in zijn gedicht de pruimeboom ( zie de volgende blz).

Jantje had de kans de pruimen te plukken, niemand die het zou zien. Toch doet jantje het niet. Dit is een typisch voorbeeld van een nature goed persoon zijn.

conclusie

de gedichten van Hieronymus van Alphen zijn representatief voor de literatuur uit de verlichting, omdat zijn gedichten didactisch zijn en een moralistische ondertoon hebben en doordat hij er vanuit gaat dat de mens van nature goed is.

Ik vind zijn gedichten niet erg om te lezen, maar ik vind ze geen aanrader, zijn gedichten zijn niet echt meer van toepassing op het leven van nu.

Pruime boom:

Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eijeren zo groot.
't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:

Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken: ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
Ongehoorzaam wezen? Neen.
Voord ging Jantje: maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het loopen tegen,
Voor aan op het middelpad.
Kom mijn Jantje! zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan 't schudden
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.

Titel: Max Havelaar

Auteur: Multatuli / Eduard Douwes Dekker

Plaats van uitgave: Amsterdam

ISBN: 90 253 3413 X / nur 301

Max Havelaar is representatief voor de literatuur uit de romantiek.

Multatuli, schrijver van het boek de Max Havelaar, wordt beschouwt als de belangrijkste auteur van de 19^e eeuw. Veel van zijn werk is autobiografisch getint. Zijn werkelijke naam was Eduard Douwes Dekker. Het pseudoniem multatuli betekent: hij die veel geleden heeft.

De Max Havelaar is een roman gepubliceerd in 1860.  Het boek  gaat over een man die probeert te vechten tegen het corrupte regeringssysteem van Nederlands - indie.

Max Havelaar is representatief voor de literatuur uit de romantiek.

Om deze steling te verdedigen noem ik eerst een aantal kenmerken op van de romantiek, om deze daarna te vergelijken met het boek.

De romantiek  kwam ongeveer op in 1780 en verdween weer rond 1880. Het gevoel en de fantasie staan centraal plaats van het verstand, zoals dat in de verlichting was. De romantische mens was ook  niet gelukkig met de tijd en de plaats waar hij in leefde, hij heeft onvrede met het hier en nu. Daarom probeert hij zich af te zetten van het gewone leven of probeert hij te vluchten ( in zijn fantasie, in het verleden, de natuur, humor geloof of de dood etc). Terwijl bij de verlichting het optimisme overheerst is dit bij de romantiek het pessimisme. Een aantal andere kenmerken die belangrijk zijn bij de romantiek zijn: individualisme, originaliteit en opstandigheid.

 ( syllabus, verlichting en romantiek blz 14/15).

Om te beginnen is Max Havelaar geschreven in 18 56, de periode van de romantiek loopt van 1780 t/m 1880, de tijd waarin het boek geschreven is valt dus binnen deze romantische periode. Hierdoor hoeft het natuurlijk niet per se een ‘romantisch’ boek te zijn dus kijken we nog verder naar andere overeenkomsten.

De Max Havelaar is als het ware een klacht tegen het regime in nederlands indie, Multatuli is het dus niet eens met de huidige situatie die zich daar afspeelt en probeert mensen er van bewust te laten worden. Dit element in het boek komt al met 2 kenmerken van de romantiek overeen namelijk: de onvrede van het hier en nu, waardoor max havelaar zich probeert af te zetten, en de opstandigheid die hij laat zien, wanneer hij voor zijn geloof en mening opkomt door en de regent te beschuldigen van corruptie en uitbuiting.

Het  boek is erg origineel voor zijn tijd. Max havelaar neemt het op voor de burgers in  nederlands – indie. Niemand had dit voorheen gedaan. Bovendien schreef men hiervoor meer voor de mooi en de schoonheid, terwijl Multatuli een politiek doel einde heeft. Om de mensen bewust te maken van de situatie daar. Zodat er misschien verandering komt en er eindelijk iets aan gedaan wordt.

Maar ook in andere dingen kun je zien dat hij een romanticus is. hij is zeer humoristisch en uit dat door bijvoorbeeld Droogstoppel belachelijk te maken door een aantal extra overdreven te beschrijven en het constant noemen van waar hij werkt en wat voor werk hij doet, zoals hij gelijk al op de eerste pagina laat zien.

Veel schrijvers uit de romantiek vluchten in de humor, Multatuli vlucht echter niet in de humor maar hij gebruikt het wel om hem er beter uit te laten komen.

Multatuli beschrijft het leiden van het Indonesische volk onder het juk van het Nederlands regime. Je merkt de grote verschillen tussen rijk en arm en door het hele boek is de droefheid van Max Havelaar over de hopeloze situatie te merken. Dit aspect kan je koppelen aan de zogenaamde weltschmerz. Dit  verwoordt het gevoel van diepe droefheid en melancholie, ontstaan door de onvolmaaktheid van de wereld.  Wat ook een belangrijk ken merk is van de romantiek.

Hoewel ik denk dat dit boek een boek is uit de romantiek zou je het ook onder het genre realisme kunnen plaatsen, doordat het boek een autobiografische achtergrond heeft en hij zijn mening beschrijft, het een sluit het ander echter niet uit.

Conclusie:

De Max Havelaar is representatief voor de romantische literatuur

omdat het boek:

Het de onvrede van het hier en nu uit, opstandige aspecten bevat, origineel is voor zijn tijd en een bepaalde droefheid met zich meedraagt.

Het is een heel mooi boek met een mooie gedachte en iets dat je gelezen moet hebben. Ook is het boek  goed voor je algemene ontwikkeling.  Hij schrijft met veel humor waardoor het leuk is om te lezen. Ook de afwisseling van verhalen die in het boek voorkomen zorgen voor dynamiek in het verhaal. ik moet wel zeggen dat het een vrij pittig boek is om doorheen te komen, doordat hij lange zinnen gebruikt  en de zinsopbouw anders is dan dat wij nu gewend zijn.

Boekverslag klas 5C: 'de grote zaal' - Jacoba van Velde

Titel: De grote zaal

Auteur: Jacoba van Velde

Genre: Roman

Samenvatting

De oude Geertruide van der Veen wordt op een dag wakker in een bed op een ziekenzaal. Maar hoe is zij daar gekomen? Wanneer herinneringen aan een beroerte langzaam boven komen, vermoedt zij dat zij naar een verpleegtehuis is gebracht. Ze is net zo arm, oud en eenzaam als de mensen die ze daar om zich heen ziet: haar dochter Helena woont in Parijs en kan haar maar weinig bezoeken.
Terwijl Geertruide terugkijkt op hun leven en zich angstig afvraagt wat er komen gaat, vertelt Helena haar verhaal. Geertruide beseft, net voordat ze sterft, dat ze haar dochters drang naar zelfstandigheid meer waardeert dan ze Helena ooit heeft getoond.


Thematiek

De motieven van het boek zijn de relatie tussen moeder en dochter en de eenzaamheid van ouderdom.

Door het boek heen leer je langzaam de hoofdpersonen, Helena en Geertruide, kennen.

Helena is altijd al zelfstandig en opstandig geweest. Ze is nooit bang te zeggen wat ze denkt.

Terwijl Geertruide onzeker, en afwezig lijkt te zijn. hierdoor keek ze altijd naar haar dochter op. Helena heeft het altijd voor haar moeder opgenomen toen zij zelf niets durfde te zeggen. Het lijkt of de rollen in dit boek van moeder en dochter zijn omgedraaid.  Geertruide is eerder ‘afhankelijk’ van Helena en de liefde en bewondering voor haar dochter spelen een grote rol in dit boek.

Ondanks dat mevrouw van der Veen nooit meer echt alleen is, door alle mensen die met haar in het rusthuis wonen, heeft zij zich nog nooit zo eenzaam gevoelt. Haar man is al een poosje overleden en haar dochter uit parijs komt haar nauwelijks bezoeken. Echte vrienden heeft ze niet meer.  Hoewel ze door dit gevoel van eenzaamheid wordt verscheurt, is ze van mening dat het misschien wel beter zo, anders zou toch alleen maar tot last zijn.  Het rusthuis is een plek om vergeten te worden.
Het  thema van het boek is de dood. De angst voor de dood en de grote zaal ( waar je heen wordt gebracht als je laatste dagen geteld zijn) is de rode draad van het verhaal.

Personen en hun problemen

Geertruide van der Veen:  zij wil eigenlijk niet in dit rusthuis blijven, maar kan nergens anders heen. Ook heeft zij te maken met het gevoel van eenzaamheid en de angst voor de dood.  Deze 2 gevoelens probeert zij zoveel mogelijk te onderdrukken. Ze is bang dat ze iemand tot last zal zijn, wanneer  ze hier tegen iemand over begint, dus accepteert ze het probleem.

Helena: Het probleem van Helena is dat zij haar moeder eigenlijk niet naar een rusthuis wilde brengen, maar niet anders kon vanwege geldproblemen en ze niet de zorg aan haar moeder kan bieden die ze nodig heeft. Ze weet niet hoe ze dit moet oplossen en hoewel ze het heel erg vind voor haar moeder moet ze het toch accepteren dat er niets anders op zit.

Omdat beide hoofdpersonen hunproblemen accepteren en het ene plekje proberen te geven, denk ik dat dit boek onder de stroming realisme valt.

Ruimte:

De ruimte in dit boek speelt een grote rol voor het verhaal.  Hier is ook de titel ‘de grote zaal’ uit afgeleid.  Het verhaal speelt zich af in een rusthuis. Dat bestaat uit verschillende kamers.

Het gaat in het boek vooral om de kleine en de grote zaal. De kleine zaal is waar de hoofdpersoon met nog 6 andere bejaarden ligt. Deze zaal geeft in het boek een gevoel van ‘veiligheid’ en vertrouwt.

De grote zaal staat in dit boek voor de dood.  Wie op sterven ligt wordt naar deze zaal gebracht.

Behalve deze 2 zalen speelt in haar herinneringen het strand ook een belangrijke rol.  Hier ging ze altijd heen om haar rust terug te kunnen vinden.  Wanneer ze op de kleine zaal ligt verlangd ze hier dan ook naar terug.

Mijn mening:

1         het had een logische structuur  en liep vloeiend in elkaar over,  dit maakte het  prettig en makkelijk om te lezen.

2         Doordat ik mezelf niet echt in de personages herkende was ik niet echt door het boek geraakt. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand in die leeftijdscategorie zit of ook een moeder heeft in een rusthuis dit een heel emotioneel boek zou kunnen vinden. Het verdriet en angst dat het einde nabij is en de eenzaamheid die ze voelde drongen wel echt tot mij door. Dit heeft de schrijfster erg mooi onder woorden gebracht.

3         Ik denk dat de intentie van de schrijfster was om mensen meer bewust te laten worden van de ouderdom, de dood , het verdriet van het vergeten zijn  en wat 1 klein bezoekje aan iemand waarvan je houd kan betekenen.

4         De normen en waarden van de auteur waren niet erg duidelijk, maar ik met haar visie op hoe wij tegenwoordig de oudere als het ware weg stoppen in een rusthuis zonder daar echt over na te denk hoe dat voor in is, ben ik het helemaal mee eens.  Er moet meer aandacht en zorg aan hen worden besteed.
     De manier waarop Helena in het leven staat ( geniet er van en laat je niet zeggen hoe je deze moet leiden)  en de manier waarop zij over vriendschap staat kan ik mijzelf erg goed terug vinden.

5         Het boek is realistisch en geeft de werkelijkheid goed weer. Doordat het onderwerp in ieder gezin wel voorkomt, maar er in het dagelijks leven nooit veel aandacht aan wordt besteed, vind ik dit een mooi en origineel boek.

6         Het leerzame van dit boek vond ik dat je moet genieten van het leven, je niet in moet houden en je moet durven. Geertruide ligt op sterven en is in haar leven altijd op de achtergrond gebleven, terwijl Helena het leven bij de teugels pakte en deed wat ze wilde, want het was haar eigen leven.  Ik denk dat Geertruide terugkijkend of haar leven spijt heeft, dat ze nooit zoals Helena heeft gedurfd en dus minder gelukkig is gestorven.

7         Ik vond de schrijfstijl in dit boek heel prettig. De auteur maakte korte zinnen, waardoor het verhaal makkelijk te volgen was.

hoewel ik mij niet echt in het onderwerp kon verplaatsen, vond ik dit een mooi en emotioneel boek en zeker de moeite waard ook eens te lezen.